تاثیر فسفر در رشد عروس

در حدود 85 درصد فسفر موجود در بدن پرندگان در استخوانها قرار دارد. در جوجه های در حال رشد که جیره ای با نسبت کلسیم به فسفر برابر 2 به 1 را مصرف می کنند ، 20 درصد فسفر جذب شده از طریق دفع با منشاء داخلی ، از دست می رود. این مقدار با کم شدن نسبت کلسیم به فسفر ، به دلیل جذب بیشتر فسفر ، افزایش می یابد.

احتیاج به فسفر در جوجه های در حال رشد ، بالاترین مقدار است و با کاهش رشد اسکلت ، به تدریج کم می شود. در طی دوران تخمگذاری نیاز به فسفر افزایش می یابد. این افزایش بسیار بیشتر از مقداری است که بتوان به حساب فسفر موجود در تخم گذاشت. افزایش نیاز به فسفر ناشی از تقاضای زیاد برای کلسیم در ساخت پوسته تخم می باشد که باعث استفاده از استخوانها نیز می شود.

کمبودهای متوسط فسفر و یا نسبت کلسیم به فسفر بسیار بالا در جوجه های جوان در حال رشد ، باعث ریکتنز، ضعف و سرانجام مرگ می شود. در پرندگان ماده تخمگذار ، کمبود فسفر ، مصرف خوراک را کاهش داده به طوری که در بعضی از گونه ها ممکن است به تولید تخم آسیب رساند. همچنین ممکن است باروری و تعداد تخم را نیز کاهش دهد. سطوح بسیار بالای فسفر میتواند باعث کمبود کلسیم شود . در پرندگان تخمگذار ، فسفر اضافی ، مستقل از وضعیت کلسیم ، میتواند باعث نازکی پوسته تخم گردد.

تمامی خوراکها با منشاء حیوانی ، منابع عالی از فسفر با قابلیت دسترس بالایی هستند. اندامهای رویشی گیاه منابع خوبی از فسفر هستند ولی بذور ممکن است حاوی مقادیر کمی فسفر بوده و یا از نظر آن کمبود داشته باشند.

ذخایر قابل توجه ای از سدیم و پتاسیم و کلر در استخوانها یافت می شود. این ذخایر در محرومیتهای طولانی مدت غذایی ، زمانی که استخوانها بسیج می گردند ، قابل دسترس می باشند ، ولی موقع مصرف مقادیر کافی از جیره ای که از نظر یک الکترولیت کمبود دارد اینگونه نیست ، مصرف جیره با کمبود کلی ، در دراز مدت باعث غلیظ شدن خون ، از دست رفتن آب بدن و کاهش رشد و تولید تخم می گردد.

گاهی اوقات نیز این کمبود در بعضی پرندگان ، مواقعی که در محیطهای پر سر و صدا و یا تحت فشار قرار گیرند ایجاد گرفتگی عضلات کرده و پاهایشان به سمت عقب کشیده می شود. علائم اولیه کمبود پتاسیم در جیره ، کاهش اشتها ، ضعف عضلانی ، تنفس دردناک و ضعف قلبی می باشند. کمبود سدیم باعث کاهش حجم مایعات بین بافتها ، فشار خون پایین ، کاهش استحکام استخوان ، رشد ضعیف و کاهش توانایی تولید مثلی می شود.

پرندگان نسبت به سدیم و کلر اشتهای خاصی دارند و در مواقع کمبود فعالانه به دنبال منابع نمک می گردند. پرندگان گیاه خوار نسبت به پرندگان جانور خوار بیشتر در معرض کمبود سدیم هستند زیرا اندامهای رویش گیاهان جوان معمولا سدیم اندکی دارد ولی حاوی پتاسیم زیادی می باشند. خوراکهایی با منابع حیوانی هر سه الکترولیت سدیم و پتاسیم و کلر را دارا می باشند. اسهال و دیگر اختلالات گوارشی دفع الکترولیت را افزایش و جذب آنها را کاهش می دهند ، از این رو به مقدار زیادی نیاز به آنها را افزایش می دهند. 

درمان با الکترولیت های جایگزین ، یکی از روشهای معمولی در مراقبت های دامپزشکی از پرندگانی است که از عفونت های روده ای رنج می برند.

اکثر گیاهان رستنی ، بذور و میوه ها حاوی مقادیر نسبتا کمی سدیم هستند ولی معمولا از نظر پتاسیم کافی یا غنی می باشند. خوراکهایی با منبع حیوانی معمولا منابع خوبی از الکترولیت ها هستند. تکمیل جیره با کلروسدیم معمولا با تامین نمک انجام می گیرد. کلرید پتاسیم را میتوان به عنوان مکمل پتاسیم به کار برد ولی بندرت به آن نیاز است. پرندگان وحشی برای تکمیل جیره ای با کمبود سدیم ، اغلب از خاکستر ، آب شور ، خاکهای معدنی مصرف می کنند.